Μην πεις πως, φταίει η Άνοιξη που αργεί, για σένα.
Εσύ φταις, που φοβήθηκες να μαζέψεις
τους χειμώνες σου, απ' τα καλοκαίρια.
Εσύ φταίς, που δωροδόκησες τα νέφη,
για να σου κρύβουν τη γιορτή του ήλιου.
Εσύ, που, φόρεσες ονειροπέδες στην καρδιά σου.
Κι αν σε τρομάζει η χαραυγή κι αν, συνήθισες
να ξυφαίνεσαι στη γκρίζα μοναξιά του ορυχείου σου,
Γίνε, το Ωραίο Σήμερα σου, σήμερα!
Βίλλυ Χρυσού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου