Αναφιώτικα... Νίκη Σιγάλα.

Σε ολάνθιστο περβόλι

το πρωί περπάτησα .

Μα χάθηκαν όλοι;;...

Διάβηκα κάθε στενό δρομάκι μα

μου φάνηκε έρημια απ' το μικρό νησάκι.

Μίλησα, φωνάξα,μα ανταποκριση δεν πήρα .

Έτσι λοιπόν ξεκίνησα να ακουω τα λουλούδια ,

που σιγομουρμουριζανε της νιότης μου τραγούδια.

Εσκαλώσαν τα ανθεία επάνω στα πουντιά. (ντουβάρια)

μα δε βλέπω ούτε ψυχή

στα Αναφιώτικα στενά...

Όμορφα είναι στολισμένες

άσπρισμένες οι αυλές

μα δε βλέπω τις κυράδες

να τραταρουν λιχουδιές…

.....Άλλαξε ο καιρός συνήθειές αμπάρωθήκε

η χαρά, έσβησε το μεγαλείο στα Αναφιώτικα στενά.

Μα θάρρω πως όπου να 'ναι θα προβάλλει ξαφνικά

και θα λάμψει η καλοσύνη

που η Ανάφη μας γεννά...

Τι κι αν έπεσε χειμώνας

το νησάκι πολεμά,

Έχει τόσο μεγαλείο

που θα βγεί πάλι

μπροστά.

Και με τον καιρό θα φέρει αίγλη από τα νεανικά!!!

22/11/21

Νίκη Σιγάλα