Είναι τα χέρια σου
σαν μέσα τους με κλείνεις
ένας ουράνιος θόλος
γεμάτος λεύτερα πετάγματα.
Δύο αγριοκέρασα
στην ακρη των χειλιών σου
μαρτυρούν την άνοιξη.
Άνοιξη;
Σαν χτες δεν ήταν ο χειμώνας;
Πώς ανατέλλεις μέσα απ' τη σιωπή;
Πώς χρωματίζεις τη θάλασσα
πιο μπλε απ' όσο την ήξερα;
Πόσο καιρό στεκόσουν πίσω
απ' τα κλειστά παραθυρόφυλλα
και γιατί δεν πρόδωσες
τις εποχές που μας προσπερνούσαν;
Είναι οι μέρες ακριβές, καλέ μου,
και οι στιγμές πολύτιμες
γι' αυτό μόνο να στις χαρίσω μπορώ.
Μα πρέπει να τις θες
πιότερο από όλα στον κόσμο ετούτο.
Οι πεταλούδες λεύτερες πετούν
μα όμορφα καίγονται σιμά στη φλόγα του κεριού.
2/4/21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου