Σαν τη να γράψω και να πω σαν τη να ομολογήσω,
ετούτα λάθη της ζωής δεν θέλω ν αντικρίσω.
Και πάντοτε θα προσπαθώ μην βγαίνουνε μπροστά,
παραμεριζωνταστα χωρίς τη συμφορά.
Έτσι βαδίζω ήσυχα και καθαρά στη γη,
γυρεύοντας να πιο νερό σε μια αγνή πηγή.
Και ανηφοριζω συνεχώς στου κύκλου μου το δρόμο,
με φορτωμένο το σταυρό στον κουρασμένο ώμο.
Και δεν με νοιάζει τη θα πη ο κάθε πολιτισμένος,
ο προτευουσιανος ,ο εγωιστής ,και ο γραμματισμενος.
Τα γράμματα πού έμαθα είναι αρκετά πού ξέρω
πώ να βαδίζω ταπεινά δια να μην υποφέρω.
Διότι ετουτη ή ζωή είναι μια ουσία,
και εμείς όπως διαβαινουμε της δίνουμε αξία.
Ή φρονιμαδα είναι πηγή όπου μάς δίνει φως,
και όταν βαδίζεις ταπεινά δίπλα είναι ο Θεός.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου