Τα δεσμά...

Τα πράγματα συγχέονται,

τα μέτρα διασαλεύονται,

όλες οι λέξεις λιώνουν,

χάνονται σε ένα ποτάμι μελωδίας.

Και εγώ αναζητώ τα δεσμά μου

στα μάτια σου.

Αναζητώ την αιχμαλωσία

στη σύγχυση των χρωμάτων

στην στιγμή που άφησα πίσω μου την υποταγή

και γεύτηκα την ελευθερία.

Επαναστάτησα εναντίον του δεσμώτη μου,

μα όταν ελευθερώθηκα με βασάνισε η λευτεριά.

Άφησε με να ζήσω στη λάμψη των ματιών σου

Κάνε τα χέρια σου αλυσίδες,

και ζέστανε με τη θέρμη τους

την παγωμένη νύχτα.

Επιθυμώ να με σκεπάσεις με το δικό σου φως,

Να βλέπω μέσα απ’ τα δικά σου μάτια

το μαγικό κόσμο της καρδιάς.

Επιθυμώ να υψώσεις τα κατάρτια σου

στις θάλασσες της δικής μου αγάπης,

να αλιεύσεις τα μαργαριτάρια της.

Τράβηξέ με στη δική σου τροχιά.

Δεν άδειασε το ποτήρι εντελώς.

Ναι, προτιμώ την αιχμαλωσία σου,

δεν με ελκύει πια η αύρα της ελευθερίας.

Wafaa Wagdi