Ξημέρωσε στο Νείλο
κι ούτε καφές υπάρχει
λίγο απ' της νύχτας
την ορμή να καταστείλω
Έπεσε η πρώτη αχτίδα
και στέγνωσε το χώμα
από το πούσι το βαρύ
κι από την καταιγίδα
Έφυγες χάθηκες
μαζί με το όνειρο μου
κι ήσουν η όαση
στ' απομεσήμερο μου
Τώρα δεν έχω που
τη δίψα μου να σβήσω
σε ποιου διαβάτη τη ματιά
τη θλίψη μου ν' αφήσω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου