Είδα ελεύθερους, σκλάβους
και σκλαβωμένους, λεύτερους.
Είδα ζωντανούς, νεκρούς
και πεθαμένους, ζώντες.
Είδα άηχους κάποιους παλμούς
και παλώμενους τους ήχους
Είδα φωνές χωρίς μιλιά
και λέξεις δίχως τόνο.
Είδα γραφές, χωρίς γραφή,
αδιάβαστες να μένουν ιστορίες.
Είδα ζωές, χωρίς ζωή
και αθάνατους θανάτους.
Είδα από καρδιά χωρίς στοργή
πέτρα να γεννάται.
Είδα γέννα δίχως ζωή,
και ζωή, θάνατο να φέρνει.
Είδα γερασμένους νεαρούς
και νεότατα παππούδια.
Είδα δέντρα μόνα, ψηλά
ανέμους να αντέχουν.
Είδα πυρκαγιές χωρίς φωτιά
πλημμύρες δίχως ύδωρ.
Είδα αγγέλους να μεθούν
από αγάπης μέθη.
Είδα θάματα διάχυτα σε βουνά
στην φύση και στο σύμπαν.
Είδα Θεούς τόσο μικρούς
άλλους θεριεμένους.
Είδα Αγίους σε κάποια μπαρ
σε κελιά, τους κολασμένους.
Είδα φόβο στους δυνατούς
και δύναμη, σε τόσο δα μικρούς.
Είδα βωμούς, αισχρούς
που αθώους πάνω σφάζουν.
Είδα και πύρινα σπαθιά
να καθαρίζουν αυτά τα τέρατα.
Είδα τον χρόνο να μην περνά
ο χώρος, αόριστος να μένει
Θέλεις εσύ που ζεις στην γη
να ακούς ουράνια φωνή ;
Μέσα σου έχεις τον ήχο της
έχεις το φως και στίχο της.
Εσύ σαν μικρός θεός δημιουργείς
φρίκη, πόνο, χαρά ή την αλήθεια της.
-Έφη Κεραμή-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου