Άδικο αίμα... Δημήτρης Καλλιμάνης.

Όταν θα βρυχηθεί ο κεραυνός

από το άδικο αίμα

θα φτερώσει πιο ψηλά απ' την ορμή της καταιγίδας

Ο Αρχάγγελος

και στους απελπισμένους

με φωνή βουνών θα μιλήσει:

" Υπάρχει αυτός που πόθησε να γίνει ηλιοκτόνος,

να γίνει o πιο μεγάλος δολοφόνος.

Μα πάντα θα μαι, πάντα εδώ

κάθε πρωί ν' ανάφτω το καντήλι του ήλιου.

Για σας γεννήθηκε το Φως,

για σας,

το Φως ήρθε εδώ για σας!!"...

...κι αντάμα στον Αρχάγγελο,

στους σατανάδες τους αδίκους των Εθνών

σηκώθηκε ο ποιητής και βροντοφώναξε:

"Δεν ξέρετε, δεν μάθατε Αγάπη

γιαυτό γιαυτό τυφλοί μες στα σκοτάδια

και οργισμένοι άδικα σκοτώνετε κάθε καλό...

Την ομορφιά που δεν καταλαβαίνετε

γιατί και να την έχετε;

Άμα δεν ψάξεις το νερό πεθαίνεις από δίψα...

Σας είδα και σας γνώρισα

και αποφάσισα να μείνω ποιητής,

ανεξέλεγκτα ωραίος,

προκλητικός και υβριστής σας αιώνιος,

ισορροπιστής στην κόψη του λευκού μισοφέγγαρου...".

Σηκώθηκε απ' την σωρό των νεκρών ο σκοτωμένος

και ψέλλισε:

"Όταν βγαίνει με βία η ψυχή

ανεβαίνει ψηλά,

κοιτάει κάτω τον ακόμη αιμόφυρτο ναό της

και ρωτάει:

Άδικε γιατί;

Έχεις γιατί; ".

Και μίλησε τραχιά ο ποιητής:

"Δεν αντέχω άλλη θλίψη,

τ' αρχαγγέλου τα φτερά

ας με σκεπάσουν με ψαλμούς κι ανάπαυση Θεού.

Ποιά είναι η αλλαγή μας, πού αλλάξαμε;

ζητήσαμε ποτέ συγγνώμη για τα λάθη μας;

Ποιά τέχνη της αγάπης αναπτύξαμε

και που 'ναι τα παιδιά με το ευλογημένο χαμόγελο;

Γράψαμε ποτέ στίχους αγάπης αθώας;

Αρχάγγελε, πρέσβευε,

τουλάχιστον εσύ,

έστω μια μέρα το φως να το δούμε,

να προσκυνήσουμε ένα αθώο πρωινό...".

(Ποίηση, φωτογραφία Δημήτρης Καλλιμάνης).