Μπορεί να έκαναν πολλά,
χάλασαν τη ζωή τους,
μα..όταν πέρασα κοντά,
ένοιωσα εκεί ! μαζί τους.
Πόνεσα και δεν μπόρεσα
μπροστά τους να βαδίσω.
Ήταν τα κάγκελα βαριά,
έκοβαν την πνοή τους.
Αηδόνια ακελάηδητα
ένοιωσα εκεί μέσα.
Ξέχασα τις κακίες τους
κοίταξα στη ψυχή τους.
Ψυχής φουρτούνα,καταχνιά,
η απανεμιά , μακριά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου