Αποτυπώνω τις μνήμες
σ'ένα άσπρο χαρτί,
αντανακλά τις αλήθειες
σαν ρυάκια βροχής.
Σε νύχτες σκοτεινές,
τρομακτική η σιωπή,
ήταν άγριες εποχές
αχ...έσταζ' αίμα η χολή.
Αγωνιούσαν τα όνειρα
σε κρησφύγετα μοναξιάς,
παγωμένα τα δάκρυα
από τραύματα ψυχικά.
Του λυκείο τότε παιδιά
για μια φραντζόλα καθάριο ψωμί,
ζητιανεύαμε στα κρυφά
με παρακάλια κι αμοιβή.
Τα όνειρα μας αόριστα
βήματα χωρίς προορισμό,
χαμόγελα που έσβησαν
ένα λαβωμένο παρόν.
Σιωπούσαν οι λέξεις
ζωές μες την αφορισμία,
οι θολωμένες σκέψεις
οδηγούσαν σε απελπισία.
Σμίλευ' ο τρόμος τις ψυχές
απόγνωσης χαμόγελα,
δειλά, ανιχνευτών σκιές
μαχαίρωναν πισώπλατα.
Πάγωναν τα αισθήματα
διχασμένα στο χρόνο,
θυμίζουν φαντάσματα
δικασμένα απ' το νόμο.
Προσδοκίες θρυματισμένες
σε σκοτεινές φυλακές,
αλήθειες θωρακισμένες,
Κατοχυρωμένο...
Lefteria Rajdho Lici...
22 Ιανουαρίου 2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου