Και όπως πήρα δρόμο ν ανεβώ στο εκκλησοχωρι,
βλέπω μπροστά μου ένα εμπόδιο μεγάλο εκεί στο ανηφορη.
Τότες ακούω τη φωνή απ το εμπόδιο αυτό να με ρωτάει.
Ποια είσαι εσύ όπου ζητάς να πας στο εκκλησοχωρι?
Είπα.
Του Κώστα του Παπαθωμα ή τελευταία κόρη,
Και σε παρακαλώ άφησε να περάσω στο πατρικό
το σπίτι μου να πάω να ξαποστάσω.
Και το εμπόδιο ρωτάει.
Τα χρόνια πού περάσανε κανείς δεν θα σε γνωρίσει,
και ούτε έμεινε κανείς από την γέννα τώρα αυτή
να σε καλωσορίσει όλοι έχουν αποδημησει.
Αυτό εσύ το γνωρίζεις?
Τη είναι αυτό πού με ρωτάς εμπόδιο του τρόμου? ειπα,
καλά ετούτο το ξέρω,
Με φέρανε νεκρών πηγή την ρίζα να ποτίσω μην στεγνώσει,
και της γενιάς μου την ζωή να την ανανεώσει.
Εσένα ποιος σε έβαλα εμπόδιο εδώ μπροστά
να μην μ αφήσεις να διαβώ,
στον τόπο της φυλής μου,στο σπίτι μου
το πατρικό πού τόσων αγαπώ.
Και το εμπόδιο λέει.
Εάν το αγαπάς, γιατί τόσα χρόνια περάσανε,
τους άφησες και φύγανε αφου πρώτα γερασανε.
Και είπα.
Άργησαν να μού στείλουν το μήνυμα σαν ζούσαν,
όταν αποδημησανε τοτες με αναζητούσαν,
Μ αναζήτησαν από εκεί την νεκρικη κραυγή,
δια να γυρίσω εδώ ξανά στην πατρική μου γη.
Πεμου εαν σε συγκίνησα να μην γυρίσω πίσω,
την πατρική κληρονομιά εδώ θα την αφήσω,
να πάω θέλω εως εκεί στον πατρικό τον τόπο,
δια να έρθω έως εδώ μεγάλο έκανα κόπο.
Το δε εμπόδιο αμετανόητο .
Όχι ετούτη την φορά δεν θα σού το περάσει,
τα χρόνια πού περάσανε δεν σ έχουνε γεράσει,
Πήγαινε ξανά γύρισε και τότες θα σ αφήσω,
ετούτη όμως τη φορά σού λέω γύρνα πίσω.
Εκεί που είσαι έχεις φως έχεις τιμή γαλήνης,
και ή ζωή απλόχερα μόνο χαρά σού δίνει. .
Αντε και γύρισα ξανά, να περιμένω,
έως την άλλη την φορά, όπου πιστεύω δεν θα επιμένω.
Εδώ θα πω,πώς αυτό το έγραψα πριν από εφτά χρόνια.
Καθώς σε όραμα παρουσιάστηκε ή ψυχή του πατέρα μου
να μού πει να πάω στο χωριό μου εκκλησοχωρι,
Διότι όλοι τους έχουν φύγει για την αιωνιότητα.
6/8/22/.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου