Μια μέρα γυμνή σε αντίκρυσα
Χωρίς τα φορέματα σού τα φανταχτερά
Πού στόλιζαν την ψυχή σου
Σε αυτό του τόπου το απόκρημνο
Το αντάμωμα Ζώης
Κεχριμπαρένια τα χείλη σου με φίλησαν
Καί χάθηκα στο μύρο του ανέμου σου νοτιά
Και αναψηλάφησα τα στάχυα των μαλλιών σου
Στο προσκύνημα του φώς του ήλιου σου
Μέρα
Καί με το πίσω των δαχτύλων μου
χαϊδεύω το πρόσωπο σου
Και με τον αντίχειρα
Σκούπισα το δάκρυ
Δεντρολίβανο χυμός
Και κατασταλάξα σε μια γωνιά του τόπου
Που σε αγάπησα ανάμνηση
Και χάθηκα με τα κλωνάρια
στα βάθη του πελάγους
Μαζί με τον άνεμο που τρεμώπαιξε
με τα κύματα σου θάλασσα
Καί τό καυτό της ψυχής αναπολώ
Στην αμμουδιά το κύλισμα του σώματος
Αδράχτι που υφαίνει
Το αμάρτημα της ξεγνοιασιάς
Και άγγιξα το ξέγνοιαστο του κορμιού
της ανάσας ηδονή
Και του μηρού τρεμώπαιξε το ρίγος της επαφής
Και σε αυτή την παράσταση Ορφέα το λαούτο
Χόρεψαν ερωτικές σκιές
Στο άναμμα των κεριών
Καί εκεί αγαπήθηκαν η εραστές
με τη μέθη του οίνου σε κούπες πήλινες
Και στο ερημοκλήσι
Δώσανε όρκους
Στο αγνό της αγάπης το θυμίαμα
Στο περίβολο αγνάντευε η νιότη την ζωή
Και το χαρμόσυνο του σούρουπου επιβολή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου