Μού λείπεις ..
Έρχονται όμως στιγμές που όλα
γύρω μου σε θυμίζουν!
Κι έτσι εμφανίζεσαι ολοζώντανη
στίς οπτασίες μου..
Πετάγομαι αναμαλλιασμένος
απ’τόν ύπνο μου νά σε προλάβω
μη φύγεις!
Τρέχω ανώφελα ξοπίσου σου
στο σύθαμπο του πρωινού,
παρότι ξέρω ουσιαστικά δέν
δέν πρόκειται νά σέ προφτάσω!
Κι έχω τόσα πολλά νά σού ‘πώ..
Τριάντα χρόνια απουσίας μέ έχουν
κατακλέψει!
Όμως οι Ερινύες μέσα μου δέν
φαίνεται να ησυχάζουν!
Τό ανάλαφρο ανοιξιάτικο αεράκι
μισοανοίγει τα ξεκλείδωτα
πανζούρια τής μνήμης και
κλεφτοκοιτάζοντας τα φωτεινά
αστέρια,αρχίζω να ονειρεύομαι!
Ξημέρωμα ανοίγοντας διάπλατα
της σκέψης παραθύρια,
βλέπω γαλάζιο πέπλο να καλύπτει
τόν ουρανό!
Κι εσύ βρίσκεις διέξοδο,
ανεβαίνοντας τα σύθαμπα σκαλιά
του χρόνου!
Βλέπω τά δόντια κυμάτων πού
πλησιάζουν στήν ακροθαλασσιά ,
αλλά ημερεύουν φθάνοντας
γαλήνια στήν αμμουδιά…
Και τότε νιώθω πόσο η απουσία
σου με πληγώνει,
χαραμίζοντας όμορφα καλοκαίρια
που διαβαίνουν έρημα
Γιάννης Μπόκας
Μάης 2022
ΑΣΤΑΤΗ ΖΩΗ
Κατωχυρομένο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου