Ένα χάρτινο καράβι... Δημήτρης Καλλιμάνης.

Στο θαλασσοφίλητο, το αμπελομέθυστο το περιγιάλι μας

θα σου αφήσω ένα καράβι χάρτινο με στίχους,

ένα καράβι χάρτινο που άντεξε πολλά...

Μες απ' τους βράχους με τους κίονες

και της αγάπης τα πανάρχαια τάματα,

μπαίνοντας στον πρασινομέταξο

τον βαρύρωγο αμπελώνα μας

θα σ' έβρουν ηλιαχτίδες που σου κράτησα

να μην κρυώνεις στον βοριά..

Θα σε βρουνε ανασαιμιές της γης

που θέλησες να περπατήσουμε

εκεί που πρωταντίκρυσα τα μάτια σου,

μάτια που και ο ήλιος θάμπωσε

σαν τα αντίκρυσε...

Εκεί που της ψυχής μας τ' άλογα

αφηνιασμένα από του κενού την ματαιοβοή

βρήκαν γαλήνη στις δικές μας τις ματιές

κι o έρωτας μας μίλησε σαν Πάσχα της αγάπης..

Εκεί στο περιγιάλι το θαλασσοφίλητο, το κυματόπλαστο,

εκεί θα στείλω ένα χάρτινο καράβι, ένα καράβι στίχους

ένα χάρτινο καράβι που κατάφερε και άντεξε πολλά...

(Ποίηση, φωτογραφία Δημήτρης Καλλιμάνης).