Θέλω να σε πάρω αγκαλιά και να σου πω ότι η αγάπη,
είναι μια θάλασσα που χαμογελάει στον ήλιο
φορώντας κόκκινο κραγιόν,
έτσι για να αισθάνεται όμορφη και σαγηνευτική..
Θέλω να σε πάρω μία αγκαλιά και να σου ψιθυρίσω
ότι δεν είσαι μόνος και ότι δεν θα δακρύσει η ψυχή σου,
γιατί ο φόβος έγινε η πιο σκληρή παρουσία στη ζωή σου,
μόνο και μόνο, γιατί του έδωσες δικαίωμα,
μόνο και μόνο γιατί τον αναζητάς.
Νομίζοντας ότι πίσω από τη σκιά του θα χαθεί κάποτε
η αγάπη σου για μένα, ή εγώ από σένα..
Ίσως...
Μα ο έρωτας θα μείνει εκεί για πάντα και θα περιμένει
ένα μου χάδι, ένα μου φιλί, το δάκρυ σου θα έχει
στεγνώσει και εσύ δεν θα είσαι εκεί....
Κοίτα πως κυλάει σαν έρωτας το δάκρυ μου για σένα..
Κι ας μην με πήρες αγκαλιά ποτέ...
Ένα όνειρο που ξεγυμνώθηκε στην δειλία του χρόνου...
Μια αγάπη, που σημάδεψε την απουσία σου,
ξεφυλλίζοντας της ψυχής σου την παρουσία..
Κι όμως, αυτό που πάντα περίμενες, σου χαμογελάει
όπως ένα μωρό κοιτώντας σε στα μάτια, αυτό που πάντα
έψαχνες, είναι τόσο κοντά και εσύ τόσο μακριά...
Ποιος σου είπε πως η ζωή έχει πρόγραμμα και ποιος σου είπε
πως η ζωή έχει μέτρα και σταθμά;
Ο έρωτας της, όπως θέλει ζει και ραπόρτο δεν μας δίνει.
Κι όμως, πολλές φορές την πόρτα της μας κλείνει,
έτσι για το καπρίτσιο..
Μην υποδουλώνεις μέσα σου την αγάπη, είσαι πιο δυνατός,
ξεκλείδωσε της ζωής το μονοπάτι και αγάπησε, ως το θάνατο,
με πυξίδα του έρωτα την πνοή..
Εκπνέω τον καπνό των λέξεων...
Και εισπνέω την σκέψη σου...
Μ' αγαπάς..
Ε, και τι μ' αυτό...
Έτσι δεν θα μου 'λεγες;
Πνίξε τα πρέπει και τα μη κι αγκάλιασε με, μόνο,
μα μόνο μια στιγμή...
Να θυμάσαι πάντα πως..
Η ζωή, είναι μία παρτίδα που μια φορά θα κοπεί στη μέση,
Χρύσα Θυμιοπούλου
Λογοτέχνις Στιχουργός Ηθοποιός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου