Διαίσθηση... Τουλα Μακαρονις.

Την κάθε μέρα πού περνά νέα έμπνευση αρχίζει,

από παράξενη πηγή πού συνεχώς γεμίζει.

Ναι δεν στερέυει ή πηγή πάντοτε αναβλύζει,

με νέες σκέψεις λογισμού αδειάζει,

μια στιγμή, και αμέσως να γεμίζει.

Θενα ρωτήσω την πηγή μ αυτή δεν απαντάει,

θα την αφήσω για να δω έως πού θέλει το πάει.

Θα παίρνω συνεχώς πνοή απ την πηγή μπροστά μου,

δια να ξεπλένει αδιάκοπα κόπους στα βάσανα μου.

Και έτσι θα κυκλοφορεί ο κύκλος στη ζωή μου,

να καθαρίζει από βαθιά τούς κόπους στην ψυχή μου.

Δεν ξέρω και θα ρωτήσω,τα είπα καλά?

ή πρέπει να σταματήσω?

διότι νομίζω πώς λέω πολλά, χρόνια

και χρόνια προσπαθώ το στόμα μου να κλείσω.

Να μην πληγώνει ή ζωή, και ότι άσχημο να βγει,

θέλω να εμποδίσω.

Μα εκείνο τρέχει συνεχώς όπως ανοίγεις βρύση,

και το χαρτί όπου κρατώ, εδώ μαζί με το στυλό

λόγους έχει γεμίσει.

Ύστερα έχουμε και το διαδίκτυο, πρέπει ν μορφοθουμε,

να γράψουμε μέσα σ αυτό μήπως

και καθυστερημένοι ,θα φανούμε.

Αυτό είναι το δύσκολο μάς έχει συνεπάρει,

του κόσμου εδώ το λογισμό και πάρτε το χαμπάρι.

Εάν τώρα ο άνθρωπος ξεφεύγει από τη φύση,

θα τα έχει πολύ άσχημα ειρηνικά να ζήσει.

Διότι ή φύση του ζητά το καθαρό να μείνει,

και ή φυσική του ή ζωή υγεία και γαλήνη θα του δίνει.

Όλα αυτά τα τεχνικά ας μείνουνε στην άκρη,

γιατί ή ψυχή κουράζεται από πίκρα

και χάνεται μεσ το δάκρυ.

Εάν δεν την προσέξουμε θα μάς εγκαταλείψει,

και ο πλανήτης τούτος γης από ζωή θα εκλείψει.

Τέλος και το Θεό δόξα.

9/8/22/