Η Αυγή... Μαριάνθη.

Καλωσορίζω το θαύμα της Ζωής

και ας έρχομαι ξανά και ξανά, μέσα σε χίλιους χρόνους..

Ψιθυρίζω στην ευαίσθητη ακοή, τα γλυκά τραγούδια της ψυχής

όταν την ακουμπά η απαλή χροιά ενός καινούργιου χώρου...

Η χαρά που αισθάνομαι γίνεται σταθμός, ακόμα και μιας ώρας

φυλακή της ζωής, μετατρέπεται σε ευγνωμοσύνη!

Και αν οι άνεμοι και οι θαλασσοταραχές με βγάζουν στην ακτή

η ψυχή μου χαίρεται την απεραντοσύνη!

Χαίρεται και τραγουδά για ότι αφήνει πίσω στο παρελθόν,

σε μια άλλη εποχή που όμως επιστρέφει, με καινούργιες

κρυστάλλινες στιγμές , τον παλαιό

και φθαρμένο χρόνο ανατρέπει...

Tώρα "ξυπνά" από τη λήθη των αιώνων και ακούει τις φωνές

των συνειδήσεων όλων που όμως γίνονται μια φωνή!

Η φωνή μιας καινούργιας Αυγής που ανασηκώνει, τα πέπλα

της λήθης απαλά και ότι είναι σκοτεινό, πίσω πια το αφήνει...

Μαριάνθη