Όλα άρχισαν εκείνο το καλοκαίρι
Μέσα από τον ήχο των τζιτζικιών
Μέσα από τούς χτύπους της καρδιάς
Όλα αυτά πρωτόγνωρα συναισθήματα
Η αγάπη τραχιά
Περιμένει να την σμιλέψει ο μαθητευόμενος εραστής
Η αρχή της ζωής
Εξήγησε μου το περιθώριο
Σε αυτό το ανακάτεμα
Του φόβου
Και της τόλμης
Της φαντασίας και της έκστασης
Στο γυροβόλι της επίγειας παρορμήσεις
Φωτεινότητα
Στα χείλη σου η απάντηση
Στο γλυκό ψυθίρισμα του κόσμου που δημιουργεί το παρόν
Πόσο μακριά οδηγεί αυτό το μονοπάτι
Μια σκάλα
Ανέβασμα στο ταπεινό
Ζωγραφίζω
Την ουσία του στεναγμού
Τα χέρια σου κρατάω
Δροσερά από την κάψα της βραδιάς
Και νιώθω το αερικό
Να χωρίζει από το σώμα
Και νιώθω το εναέριο να χτίζεται
Και την κενότητα του πλήθους που μας περιβάλλει
Σπρώχνοντας την πόρτα
Φωτογραφίες στο δωμάτιο
Αναρριχώνται στους τοίχους
Όλο αυτό το πλαστό του δημιουργού
Και γυρίζω σε εσένα ανάμνηση
Που περιβάλλει τον χώρο
Έχεις το στέμμα του εγώ
Το μαγικό του χρήστη του ελέγχου της βοής
Όλων αυτών των ειρμών
Και μετανάστης της ζωής
Καλωσορίζω το κάλεσμα σου ήλιε
Στον θόρυβο των μηχανών
Τραβάω τους μοχλούς της επιείκειας
Της προσαρμογής
Και του αυθαίρετου της ψυχής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου