Κοιτάζοντας τον άνθρωπο μι άλλη μού ήρθε σκέψη,
ακούστε την και όποιος θέλει ας την πιστέψει.
Είναι ένας πόνος δυνατός μέσα απ την ψυχή,
χρειάζεται ο άνθρωπος να δουλέψει με πηγμη.
Να πολεμήσει βάσανο πού επάνω του απλώνει,
το δύστυχο το σώμα του τριγύρω το κυκλώνει.
Αρχίζει το μαρτύριο πώς να το εξουδετέρωση,
μ αυτό στρογγυλό κάθισε και έχει ποια ριζώσει.
Καταφιασε ο άνθρωπος σ αυτό εδώ το χάλι,
πού δεν έχει τη δύναμη από πάνω του να βγάλει.
Θεραπευτές για την ψυχή ζητά να ενισχύσει,
μα ή Θλίψη φωλιασε καλά ποιος να τον βοηθήσει?
Από μόνος του ο άνθρωπος να διώξει το θλιμμένο,
πού απ τα πολλά τα σφάλματα το έχει καλά θρεμενω.
Διωξε την θλίψη άνθρωπε να μην σε καταβάλει,
στο δυστυχή το σώμα σου σφραγίδα έχει βάλει.
Και φαίνεσαι αδιάκοπα θλιμμένος πονεμένος,
την θλίψη γιατί τάισες?να ζεις βασανισμένος?
Και μην ζητάς μον την ψυχή υγεία να την φτιάξεις,
το σώμα σου καθάρισε και ποιο βαθιά να ψάξεις
Να δεις τα ωφελωμενεα πού πρέπει ν αρπάξεις,
να δεις και τα ελαττωμενα πού πρέπει να πετάξεις.
Διότι ή θλίψη σε τραβά θα σε καταβρωχθησει,
στα ψυχιατρεία ύστερα το σώμα σου θα ζήσει.
Τέλος και το Θεό δόξα.
19/8/22/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου