Και τώρα τι;... Κτενά Ρούλα.

Τώρα που μούσκεψε ως τα μύχια η ψυχή μου

που άλλο στεγνό δεν έχω δάκρυ να την ντύσω

και τώρα τί;

Τώρα που σπάσαν οι καθρέφτες της ζωής μου

και σκορπισμένη αντανάκλαση έχω μείνει

και τώρα τί;

Ποιός απ'το παζλ θα ξεχωρίσει τα κομμάτια

καί ποιός θα συναρμολογήσει τίς στιγμές μου;

Ποιος μαζί μου στη λήθη θα βουλιάξει

καί ποιός τις νύχτες τα όνειρά μου θα προσέχει;

Και τώρα τί;

Τώρα που μιά κουκίδα σκόνης έχω γίνει

χαμένη σ'έναν στρόβιλο του ανέμου

Τώρα που ένα πεφταστέρι στο μπαλκόνι

μάταια προσμένει ν'ακούσει την ευχή μου

Τώρα τί;

Αφήνομαι στους ίσκιους να με πάρουν

να μ'ακουμπήσουν σ'ένα ουρλιαχτό που σβήνει.

Αφήνομαι στην τρίτη άρνησή σου

σε ένα λάλημα βουβό , σ'ένα ξενύχτι.

Καί τώρα τί;

Θαρρείς πως τα'χω ξεμπερδέψει

πως μες στο νου μου η καταιγίδα έχει κοπάσει;

Και τώρα τί;

Νομίζεις πως λουφάξανε οι λύκοι;

Μήπως θαρρείς πως έχω πια γλυτώσει;

Ένα αδράχτι έχει τρυπήσει την σελήνη

κι εγώ ζητάω από την τρέλα να με σώσει..

Κτενά Ρούλα