ματωβαμμένο φεγγάρι
επίγευση έρωτα αυγουστιάτικου
νύχτα μεθυσμένη γλυκιά κουμανταρία
πορφυρή εσθήτα εκάλυπτε τα άλογα
απόρησαν τα στόματα της Ποσειδωνίας
ένα μυρωμένο σεντόνι
σκέπασε τους βυθούς μου
τα βότσαλα στην αμμουδιά σκιρτήσανε
μια χούφτα φεγγαρόφωτου
μου ‘πεσε στην παλάμη
μεγάλο σαν καρδιά ,
μικρό όσο να χωρέσει στη δική μου
σαν παθιασμένη υπόσχεση
σαν ανασαιμιά απ’ αγιόκλημα τη νύχτα
τ' αηδόνια κρέμασαν στους κλώνους τα βιολιά τους
λαγνικές του έρωτα συγχορδίες ξετυλίχτηκαν
αυτού που κουρσεύει τα σωθικά
που μεθά δίχως να πιεις
έπαιζε κι ένα ρεφρέν στις άρπες των βλεφάρων σου:
‘’θα σε πηγαίνω πάντα νύχτα με πανσέληνο περίπατο
με το φεγγάρι στα μαλλιά
και τα πέδιλα των άστρων στα πόδια
θα σου κεντώ το ‘’σ’ αγαπώ’’
''Ομνύω στην Εκάτη
την παντός κόσμου
κλειδούχο Άνασσα.''
Δώρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου