Είμαι μικρό και μόνο.
Είμαι της νύχτας φάντασμα και κυκλοφορώ στους δρόμους.
Κάνω ωτοστόπ να βρεθεί ανθρωπος σ ένα καλό κόσμο
να με πάει … να μεγαλώσω με τους ευτυχισμένους.
Ξυλοδαρμός στο σπίτι.
Ύπνος δεν με παίρνει.
Συναγερμούς, πυροβολισμούς ακούγονται.
Διασταυρούμενα πυρά σ όλα τα σύνορα.
Παρακαλώ, κάποιος να με πάρει. Αδειες οι αποσκευές ούτε βάρη.
Ο μπαμπάς πίνει.
Την μαμά δέρνει.
Άδειο το ψυγείο.
Κανένας στο τραπέζι.
Δεν έχω ρούχα.
Μου λείπουν παπούτσια.
Περπατώ ξυπόλυτα.
Τα πόδια μου εγκαύματα.
Είμαι ένα οτοστόπ. Στέκομαι σ ένα σταυροδρόμι.
Φοβάμαι μην έρθει ένας ύποπτος να με κλέψει, να με απαγάγει.
Την μαμά μου θέλω !
Παρακαλώ, κάποιος να με πάρει κι να με πάει
σε άλλο πλανήτη, σ άλλο κόσμο, σε άλλη γη.
Περαστικοί κι αυτοκίνητα κάνουν πως δεν με βλέπουν.
Όλοι τρέχουν με τα πόδια κι με τα οχήματα
στο σπίτι τους να προλάβουν να μπούνε μέσα.
Ένας να σταματήσει, τον παρακαλώ, να με πάρει αγκαλιά,
να πετάξουμε σαν αετοί … να φύγουμε από αυτήν την γη.
Στο σχολείο, εκφοβισμός.
Πυραύλους στο διάστημα για πειράματα.
Άνθρωποι πιόνια για δοκιμασίες θεραπείας και θαύματα.
Ξυλοδαρμός πέφτει … ο γείτονας άλλο χρώμα έχει.
Σ άλλο Θεό πιστεύει.
Είμαι μικρό.
Θέλω να φύγω, να δραπετεύσω.
Να πάω σε άλλο κόσμο που έχει ευτυχία κι ήλιο.
Εκεί που δεν υπάρχουν φυσικές καταστροφές,
παιδιά πεταμένα στους δρόμους για άδικους φόνους.
Στους δρόμους ρωγμές. Που να στηριχτώ αλλιώς θα πέσω.
Στα δάση φωτιές. Τα βουνά άγονα.
Σπίτια άδεια και πόλεις - φαντάσματα.
Μάσκες παντού. Χαμόγελα χαμένα. Σπείρουν ασθένειες.
Δεν γνωρίζω κανένα.
Παρακαλώ, κάποιος να με πάρει … να με πάει σ άλλο πλανήτη,
σ ένα άλλο κόσμο, σ άλλη γη … να μεγαλώσω σ ένα απέραντο
κήπο με λουλούδια, με λιβάδια.
Όχι άλλο πολέμους. Φτώχεια τέλος.
Παιδιά ελεύθερα να παίζουν και έννοια καμμία να έχουν.
Όχι άλλο ωτοστόπ και λυπημένο συνοφρύωμα
στο προσωπάκι μου. Ολομόναχο να περιμένω
Maro Stathopoulos copyright ©
03/08/2022 photo credit Stock photos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου