Με δανεικά φτερά... Θανάσης Καλλονιάτης.

"Ψηλά στον έναστρο, καθάριο

ουρανό,

λησμόνησες το δρόμο της

ζωής σου,

του νου σου τα ταξίδια, με πλοίο

μαγικό,

και καπετάνιο εμένανε, ευχή

παντοτινή σου.

Ψηλά πετάς, ψηλά κοιτάς, μα ξένα τα φτερά,

δοσμένα είναι απ' τη ζωή, μα είναι δανεικά,

το τέλος είν' σιμά, μα συ το βλέπεις μακριά,

δεν είν' κρυφτό η μοναξιά, που

παίζουν τα παιδιά.

Άσπρος σκυφτός, ανέμελος, θωρώ τον ουρανό,

τ' αστέρι σου να δω, στη σκοτεινιά της νύχτας,

μα αδύνατο, απόμεινα, μόνος

να κουβαλώ,

τις αναμνήσεις μιας ζωής, σκέψεις δικής μου πίκρας."

Θανάσης Καλλονιάτης -

Από την ποιητική μου συλλογή "Πρώτα βήματα".