Μαζεύω όλα μου τα σ’ αγαπώ,
σε ένα.
Όλα τα της αγάπης πρόσωπα,
Μία ή γυναίκα, μάσκες πολλές,
για μένα!
Κέρασμα ανάγκης, δέχτηκα...
για ποικιλία, πολλές γουλιές,
ένα ποτό,
μεθυστικό, ζαλίστηκα!
Φτωχή ευεργεσία, σκέφτηκα,
κάτι σαν παρηγορία,...
Συνεχώς αναζητώ όμως, εσένα,
Κυρά μου, εσένα, την μία,
την μοναδική!
Μνήμες του συνέλλεξα του χτες,
χωρίς εσύ να φταις,
τις μεταθέτω στο μέλλον,
με ελπίδα και με προσευχές,
πως το πλήρωμα του χρόνου,
δεν αργεί...
Αν και γέρος, κάπως νιός,
σε ψάχνω κι ακόμα να σε βρω…
Θυμήθηκα πως κλαίνε τα παιδιά,
και σαν παιδί κλαίω και ‘γω,
τώρα σαν τότε, γοερά...
Προβαρισμένους λόγους,
εγώ δεν βγάζω, δεν τους μπορώ...
Να βρω μιάν άκρη μόνο θέλω,
να κρατήσω, αυτό το «σ’ αγαπώ»,
ανόθευτο, σαν όνειρο,
μέχρι τον Πάνω Ουρανό,
αφού ετούτη η ζωή,
δεν το χωρά, δεν το μπορεί,
ή δεν το θέλει ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου