Καρδιές κτυπούν που κανείς δεν ακούει!!
Υπάρξεις φυλακισμένες στο σκοτάδι του μυαλού!!
Στα μάτια χάος!
Δεν σε ξέρει κανείς!! Δεν νοιάζεται.Δεν γυρίζουν το βλέμμα!
μετρώντας τα πλακάκια.
Αδιαφορία ,σαν τέρας μπαίνεις μέσα στο πετσί των ανθρώπων!
Ρουφώντας σταγόνες παγωμένου ιδρώτα.
Βγάζω κραυγές να ακουστώ ως τον ουρανό
φωνάζω θέλω τς κεκτημένα μου πίσω!!
Το πέπλο που μου φόρεσες είναι βαρύ!!
Με τραβάει πίσω!!.
Θέλω να τα σπάσω όλα να γκρεμιστεί το σύμπαν.
Από το πιάτο στο τραπέζι μέχρι το κατεστημένο που ζω.
Θα αποφύγω ότι με σκοτώνει.
Θα το σπρώξω με δύναμη ψυχής!!
Αν γίνω αυτή που ημουν,
και εσείς αυτό που θέλετε θα αλλάξει όλος ο κόσμος
Μας κτυπά ανελέητα το σκοτάδι, με το δικό του όπλο.
Ένα όπλο μεγάλο και τεράστιο
Γιατί το ακολουθούν πολλοί.
Δεν θα σβήσω τα πάθη μου,ούτε τα λάθη μου!!
© Λιτσα Αλιβιζατου Μουρελατου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου