Είναι αυτές οι όψιμες φθινοπωρινές μέρες που μου επιτρέπουν
να κατέβω στον πάτο της ψυχής σου,
εκεί που κρύβονται οι πιο όμορφες αναμνήσεις μας.
Είναι οι μέρες που σε σκέφτομαι ακόμα πιο πολύ
και έχω την ευκαιρία να σε απολαύσω ακόμα πιο έντονα.
Αυτές τις μέρες που βλέπω τον εαυτό μου σε σένα.
Οι σιωπές μου γεμίζουν με ήχο, όλα ζουν για να ζω
και όλα αποκτούν και πάλι νόημα.
Θέλω να χάσω τον εαυτό μου μέσα στα ελαττώματά,
στους εφιάλτες, στα μυστικά και στις φοβίες σου.
Ο χρόνος είναι γενναιόδωρος
και η έκπληξη του απροσδόκητου διεγείρει τη φαντασία μου.
Απολαμβάνω τη χαρά να σε νοσταλγώ.
Νιώθω την παρουσία σου όσο μακριά κι αν είσαι
καθώς βαδίζω αργά στο βαθύ άγγιγμα των σκέψεών σου.
Νιώθω το βλέμμα σου, νιώθω τα ονειρά σου,
νιώθω την ψυχή σου, νιώθω ότι υπάρχεις μόνο για μένα.
Η αγάπη μας ήταν ολοκληρωτική,
έκανες τις θλιβερές μου ημέρες χαρούμενες
και με γέμισες αγάπη, μα έφυγες από τη ζωή μου για πάντα
αφηνοντας τα ονειρα και τις φαντασιώσεις μου
Χαραλάμπακης Γιάννης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου