Ακραίες αλλαγές ήρθαν στο φως Έκλεισαν οι ανθοπώλοι.
Δεν πουλιούνται ανθοδέσμες.
Άνοιξαν κρυφές γωνίες, στενά μονοπάτια μέσα στη ζέστη …
στο κρύο. Κυκλοφορούν τα πιστόλια και οι σφαίρες
σε τιμή ευκαιρίας.
Τα παιδιά, με φόβο πάνε σχολείο. Στο μάθημα επάνω
ακούγεται ένας κρότος. Η δασκάλα δέχεται ένα δώρο.
Δεν είναι κόκκινο μήλο.
Η καρδιά της πρόλαβε την ορείχαλκη σφαίρα.
Χτύπησε στο τοίχο. Πανικός σε όλο το σχολείο.
Καθημερινή ρουτίνα.
Εξαφανίστηκε η ανθρωπιά από τον άνθρωπο.
Ξεχάσαμε την διαφορά του νοήματος «ανήρ,»
και «ανθρώπου» με το πέρασμα του χρόνου.
Μεγάλη απόσταση μεταξύ δημιούργημα «ανηρ»
του Θεού κι να πιστοποιηθεί «άνθρωπος»
του Θεού με τις πράξεις του.
Όλα μια αγγαρεία και όλοι με αχαριστία.
Πρόσεξε πως μιλάς. Μην θίξεις κανένα.
Ο κόσμος τρελός. Σου βγάζει όπλο επάνω στα νευρα.
Ο πατέρας σκοτώνει την μάνα του παιδιού του,
και κατά σειρά, τον εαυτό του. Κάψτε τα μαχαίρια,
τα εκρηκτικά και τα πιστόλια.
Με την πάροδο του χρόνου έχει καταλήξει
μια ανεπιθύμητη μόδα.
Πρόσεχε που σταθμεύεις αν δεν γνωρίζεις το περιβάλλον,
καθώς παραμονεύουν κάποιοι τρελοί, απάνθρωποι
κρυμμένοι να κάνουν σκληρή επίθεση.
Έκλεισαν οι ανθοπώλοι και σταμάτησαν οι ονειροπόλοι.
Όπου βρεθούν, κόσμος αλλαγμένος …
είτε μόνος η μαζεμένος. Ίδιος ο κίνδυνος.
Που πάει αυτός ο κόσμος. Ένας γκρεμός μας περιμένει
αν δεν βρούμε λύση. Θα πέσουμε όλοι θυσία όπως τότε
με το χορό του Ζαλόγγου.
Αχ, Σουλιώτισσες, άλλο ο εχθρός, και άλλο το παιδί σου,
ο αδερφός … ο ίδιος σου εαυτός.
Ένα τελευταίο λουλούδι χάρισμα του ανθοπώλη πριν
πέσουμε από το γκρεμό για να σωθούμε
Μάρω Πατριανάκου 05/02/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου