Μια ανάσα ένιωσες
σάλιο εμβαπτισμένο πικραμύγδαλο
έσπασε το φλυτζάνι με το μελισσοβότανο
αίμα εφόρμησε σπαραχτικά
της μοναξιάς η κτηνωδία είναι ανελέητη
τα επίχρυσα ενώτια ραπίζει
διακωμωδώντας την προσπάθεια
τα βλέφαρα αποθαρρυμένα αδημονούν
στην άμμο να πλαγιάσουν
την καυτή
μαύρος σκορπιός στον κόρφο
στέκεις ατάραχη
ο κίνδυνος τα αισθητήρια ερεθίζει
τον εύθραυστο κορμό σου γέρνεις
σε βασανίζουν τα ζύγια του χειμώνα
μαύρα τριαντάφυλλα
με αγκαθωτή δαντέλα
η αγκάλη μόνη διέξοδος
ενδεχομένως
ν.μπ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου