Τι νομίζετε ότι ήμαστε
Σε ένα κόσμο που βρυχάται
Σε μία ζωή που συνεχώς πάλλεται
Σε ένα όνειρο που συνεχώς χάνετε
Στης νύχτας την αστροφεγγιά
Ένα λουλούδι λίγο χώμα σε αυτή την χούφτα
Εξήγησε μου το γιατί
Πόσο ονειροπόλος σε αυτή την αυγή
Ενα άκουσμα τελάλη
Βιώνω τον μύθο
Σε αυτό το έξω της ζωής
Στο μυθιστόρημα της αγάπης
Αργά γυρνάω της σελίδες
Πες μου πόσο παράλληλο είναι αυτό το σύμπαν
και δεν μπορώ να σε συναντήσω
Σε αυτή την βουβή στιγμή
Σε ένα κόσμο που μόνο η μαριονέτες κινούνται
Χάρτινα αυτά τα τριαντάφυλλα
Αναζητώ την στιγμή
Σε αυτό το σημείο του χρόνου
Που ποτέ δεν κατανόησα
Έμπορας όλων αυτών των αλλοτινών περιπλανήσεων
Περιπλανώμενος
Και κοιτάζω το πρόσωπο μου στην λίμνη
Έξω από τον ήχο της πόλης
Σε αυτό το ήρεμο σημείο της ζωής
Σε αυτό το παγκάκι κάτω από το φανάρι
που φωτίζει την σκιά που κρατάω
Γιατί
Μέσα σε όλα αυτά να υπάρχεις εσύ
Φευγαλέα ανάμνηση
Του χαρτιού αποτύπωμα ζωή
Και μου είπες απλά δεν καταλαβαίνεις την μηχανή
Που σχεδιάστηκε να μας κινεί στον Ρυθμό των γραναζιών
Στο πολύπλοκο της ζωής συνάθροισης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου