Χαιρετάς τον φίλο που φεύγει
Χαιρετάς το όνειρο που ήταν μαξιλάρι στην ψυχή σου
Τα χρόνια την ζωή χαιρετάς
Σε αυτό τον σκοτεινό κόσμο το φώς χαιρετάς
Την μέρα που φεύγει
Με το ένα πόδι στο κενό
Φεύγεις μακριά
Σε ένα άλμπουμ σε αναζητώ
Και αγκαλιάζω την βροχή
Από τον ήλιο προσπαθώ να κρατηθώ
Στα σκαλοπάτια της ψυχής
Το δρόμο μου αναζητώ
Η πορεία στην ζωή
Ένα πρωινό στην ανατολή
Σκεπάζεις τα μάτια σου στο φώς
Άσε με αγάπη μου να κοιμηθώ
Σε αυτό το νησί
Ο κόσμος εχθρικός
Προσπαθεί το μίσος να σβήσει στο δικό σου φιλί
Και σκεπάζω το όνειρο
Κάλεσε με ξανά σε αυτήν την νύχτα
Ξέρω καλά να φυλαχτώ
Το μονοπάτι το έμαθα από παιδί
Και ταξιδεύω με την μηχανή
Με τον αέρα στο πρόσωπο να με κτυπά
Το δηλητήριο σιγά σιγά να σβήνει
Πόσο σε αγαπώ πόσο σε μισώ
Σε ένα πέρασμα της ζωής
Έμειναν όλα τόσο μοναχικά
Σε ένα άστρο που κοίταζα από παιδί
Εσπερινός
Είμαι ακόμα ζωντανός
Και δημιουργό το ποίημα της αγάπης
Της μέρα την έννοια
Δημιουργώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου