Εεει, αγαπημένε μου φίλε γιατί είσαι έτσι σκεπτικός και δακρυσμένος, εγώ πάντα όταν ήμουν δίπλα σου τα μάτια σου άστραφταν από ευτυχία σαν τον ήλιο, με έπαιρνες αγκαλιά και με σήκωνες ψηλά, με γύρναγες γύρω-γύρω και παίζαμε και εγώ έτρεχα σαν τρελό και παλαβό από τη χαρά μου, τι έχεις και κλαις, δεν θα μου "μιλήσεις";;
-Αγόρι:Έχεις δίκιο για όλα αυτά που μου αναφέρεις παραπάνω ψυχή μου όμορφη, είσαι και θα είσαι το αγαπημένο μου σκυλάκι να το θυμάσαι αυτό Νόρις, μην το ξεχάσεις ποτέ. Αλλά να ξέρεις,θυμάμαι τους φίλους μου που είχα εκεί κοντά στην παραλία, που πριν πέντε χρόνια ξέσπασε μία πύρινη φλόγα κολάσεως και κατέκαψε στο πέρασμά της ανθρώπους, ζώα το οξυγόνο της ζωής - το δάσος, τα σπίτια και μαράζωσε η ψυχή μου και ο τόπος στοίχειωσε από τότε. Γιατί κάποιοι καλογυαλισμένοι άνθρωποι, λένε οι πιο μεγάλοι που ακούω, ότι ξέρουν ποιοι είναι αυτοί που έβαλαν την φωτιά και τους έκαψαν, ναι μπορεί να κάνω λάθος το ξέρω ή να παράκουσα, για το μόνο που είμαι σίγουρος είναι..
Ότι ήταν 23 Ιουνίου του 2018.
Είναι αυτό που λέμε τους έβαλαν στο...
Μάτι..
Και τους έκαψαν, άλλοι πάλι λένε ότι αυτοί έφυγαν ως μάρτυρες, γιατί ο θάνατος τους ήταν άδικος και αυτοί που επέζησαν είναι με μία στάχτη θλίψης μέσα στην ψυχή τους και οι εφιάλτες τους σπάνια γίνονται όνειρα από τότε..
Ξέρεις τι με πυρώνει πιο πολύ Νόρις, ότι δεν θα ξαναδώ τον Κώστα, την Κατερίνα, την Μιχαέλα, τον Γιώργο και τον Παναγιώτη. Παίζαμε θυμάμαι τα αγαλματάκια ακούνητα, ποδόσφαιρο, κυνηγητό, κάναμε πολλά μπάνια & βουτιές στην θάλασσα, βάζαμε κόντρα ποιος θα φάει κάθε καλοκαίρι τα πιο πολλά παγωτά και....
Εκείνη την ηλιόλουστη μέρα του Ιουνίου..
Οι ψυχές ούρλιαζαν και οι άγγελοι δακρύζαν..
Δυστυχώς ο θάνατος τότε σφράγισε τα χαμόγελα μας..
Η φλόγα έγινε σύμμαχος του και δεν καταλάβαινε τίποτα στο πέρασμα της, ο κόσμος κραύγαζε σαν τους λύκους και εκείνοι μαζί τους για την φρίκη και την κτηνωδία και αυτοί που ήταν λίγο πιο μακριά ήθελαν να βοηθήσουν μα δεν μπορούσαν, όχι αυτοί με τις μπλε και κόκκινες στολές, κάποιοι είναι καλοί από αυτούς και σωστοί στο καθήκον τους, όπως λέει και η μαμά μου, αλλά κάποιοι άλλοι δίνανε και καλά άκουσα από τους μεγάλους, που τα συζητάνε όταν αναφέρονται σε αυτό το γεγονός, λανθασμένες κατευθυντήριες γραμμές διαφυγής και δυστυχώς οι άνθρωποι εγκλωβίστηκαν σαν θύματα πριν γίνουν καιόμενα θύματα στην φάκα του παιχνιδιού τους, άλλοι κάηκαν και άλλοι εξαϋλώθηκαν είπαν οι ειδικοί..
Στάχτη και μπούρμπερη το χαμόγελο των ανθρώπων, στάχτη και μπούρμπερη τα όνειρα των παιδιών, λες και ξεπήδησε Νόρις εκείνη την ημέρα η κόλαση στη γη..
Κι όμως εγώ το νιώθω ότι ακόμα και η ίδια η κόλαση τρόμαξε, αντικρίζοντας τα παιχνίδια των μεγάλων..
Χμ! Τι κάθομαι και σου λέω, αλλά το βλέπω στα μάτια σου ότι κατανοείς και είμαι σίγουρος πολλές φορές πιο πολύ από κάποιους ανθρώπους..
Πάει αυτό πέρασε και δυστυχώς ο κόσμος ξεχνάει, μα ΓΙΑΤΙ ΞΕΧΝΑΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ δεν το καταλαβαίνω ίσως μάθω όταν μεγαλώσω, αλλά εγώ όχι δεν ξεχνάω, γιατί εκεί είχα τους φίλους μου, εκεί με περίμεναν τα καλοκαίρια μου και τώρα δεν θέλω να ξαναπάω τα ακούς δεν αντέχω να ξαναπάω, γιατί τα δάκρυά μου μπορεί να σβήσουν την οποιαδήποτε πυρκαγιά..
Είναι τόσο δυνατά σαν την φθινοπωρινή βροχή, μα κάθε φορά όταν πάω εκκλησία, τους ανάβω ένα κεράκι και μέσα στην ψυχή μου τους φυτεύω από ένα πάλλευκο τριαντάφυλλο και με τα δάκρυα των αναμνήσεων μου, αυτά ποτίζονται και τους κρατάνε συντροφιά σαν ανθίζουν το άρωμα της ομορφιάς τους.
Το ξέρω ότι κάποια μέρα θα τους δω το νιώθω και ξέρω ότι κι αυτοί προσεύχονται για εμάς και δεν κρατάνε κακία για τους κακούς ανθρώπους που έβαλαν πυρ στο <<δάσος των ανθρώπων>> επίτηδες βέβαια, ναι επίτηδες, το άκουσα πάλι χθες και για να γίνω πιο σαφής, ότι ίσως ήταν θυσία στον Σατανά. Μμ! δεν έχω ακούσει πολλά για αυτόν, αλλά έχω καταλάβει ότι κάνει άνω-κάτω τις ψυχές των ανθρώπων και την ανθρωπότητα παγκοσμίως, παντού πυρκαγιές σπέρνει, πόνο θερίζει..
Αυτό φίλε μου Νόρις δυστυχώς γίνεται σε όλο τον κόσμο σαν εντολοδόχος ένα πράγμα, έτσι είπε η κυρά Μαριώ που μένει πιο πάνω από εμάς στο Κουκάκι. Δεν ξέρω ακριβώς τι σημαίνει η λέξη εντολοδόχος, αλλά το μόνο που ξέρω είναι ότι όσα χρόνια και να περάσουν δεν θα ξεχάσω ποτέ την 23η Ιουνίου 2018!!
ΥΓ:
Ήμουν πιο πέρα νεοφερμένη τότε στη Νέα Μάκρη και οι πύρινες γλώσσες ξέσκιζαν ανελέητα τις ανθρώπινες σάρκες και αποτέφρωναν τα ουρλιαχτά της ψυχής..
Και εγώ δεν μπορούσα να βοηθήσω Θεέ μου, δεν μπορούσα..
Δεν μας άφηναν 
γιατί άραγε;;
γιατί άραγε;;Παρά μόνο προσευχόμουν!!
Πολλά τα γιατί..
Πολλοί κι οι θάνατοι..
Άδικοι θάνατοι, σκόρπιοι σαν διαμελισμένα μέλη στο <<Μάτι>> του κυκλώνα, στις καρδιές όλου του κόσμου βλέποντας τις τραγικές καταστάσεις του τότε μέσα από τις τηλεοράσεις, πόσο μάλιστα στους δικούς τους ανθρώπους που αναπνέουν σαν ζωντανοί νεκροί...
Εικόνες που δεν σβήνουν ποτέ......
......................................................
Κι ο θάνατος κένταγε στραυροβελονιά..
<<Κατάλαβες τώρα αγαπημένε μου μικρέ φίλε γιατί δεν έχω κουράγιο σήμερα να ασχοληθώ μαζί σου;
Να ξέρεις όμως ότι σε αγαπώ.. Και το χάδι σου στον ώμο μου, είναι βάλσαμο και σε ευχαριστώ, μη στεναχωριέσαι άλλο που με βλέπεις έτσι και σου ζητώ συγγνώμη τι φταις και συ.
Πολύ σύντομα όμως θα ξανά σηκωθώ, ναι θα ξανά σηκωθώ για να πω σε όλους αυτούς..
Ότι η ζωή συνεχίζεται και θα συνεχίζεται για πάντα ότι και να κάνουν........
Ότι και να κάνουν μέχρι ακόμη και να...
.................................................................
Μέχρι να φτάσουν στο τελικό στάδιο των πράξεών τους κάνοντας μεταβολή και δρόμο...
Ε, τότε και μόνο τότε, για αυτό το πράγμα θα τους παραδεχτώ,γιατί αυτή θα είναι η πιο σωστή απόφαση που θα έχουν πάρει ποτέ στη ζωή τους..
Με προσευχή & σεβασμό στους κεκοιμημένους της:
23ης Ιουλίου 2018.
Δεν ξεχνάμε...
Έφυγαν σαν μάρτυρες..
Άδικος ο θάνατος τους..
Στυγερή δολοφονία κατά των πολιτών, από τριακόσιους ένα εντολοδόχους..
Και ούτε ένα κροκοδείλιο συγγνώμη "κύριοι"..
Έτσι για το θεαθήναι της παράστασης που δίνουν τόσα χρόνια..
Όχι ότι θα αλλάξουν τα πράγματα, όχι ότι θα γυρίσουν πίσω οι ζωές, όχι γιατί το πράσινο έγινε σταχτύ..
<<Να φανταστείς καίνε ακόμα την Ελλάδα μας..
Και αδιαφορούν με άνευ λόγου και αιτίας δήθεν καθυστερήσεις και λανθασμένους συντονισμούς, πάντα βεβαίως, βεβαίως οι ακατάλληλοι άνθρωποι σε λάθος θέσεις..
Ρουσφετολογία λέγεται αυτό Νόρις, ρουσφετολογία..
Η επέκταση της πύρινης λαίλαπας από τότε και η επέλαση των εγκλημάτων τους δεν έχει σταματημό>>.
Και φυσικά δεν τους θέλουμε στην κοινωνία μας..
Απλά έτσι θα έκλειναν τον επίλογο του παραλόγου τους, χωρίς κοινό και χωρίς προβολείς, αλλά βλέπεις ξέχασαν να το γράψουν γιατί είναι και κακοί σεναριογράφοι εκτός από πουλημένοι στο σκοτάδι..
Αλλά και τώρα λίγο πριν ξεκουμπιστούν δεν είναι αργά, αρκεί να ξεκουμπιστούν, γιατί την συγγνώμη τους δεν την θέλουμε..
<<Το βρήκα Νόρις, ναι το βρήκα!!!
Κρέμασμα...
Κρέμασμα στο κατεστημένο>>..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου