Κοιμήθηκα μικρή..... Και ξύπνησα μεγάλη....
" Ονειρεύτηκα
τα παιδικά μου χρόνια, εκείνα τα ανέμελα γεμάτα αγάπη
κι αγνότητα , χαρά κι ευτυχία
" Άκουγα
τη φωνή της μάνας μου να λέει :
δε είμαστε πλούσιοι μα δόξα το Θεό δε πεινάμε ,
έχουμε την υγεία μας, έχουμε ειρήνη,
έχουμε ο ένας τον άλλον, είμαστε ευτυχισμένοι
γιατί μπορούμε και δουλεύουμε με τα δικά μας χέρια,
με το δικό μας ιδρώτα
δόξα να έχει ο Θεός συμπλήρωσε η γιαγιά υπάρχει
ακόμα αγάπη συμπόνια κι ανθρωπιά
στον κόσμο, γιατί αν χαθούν αυτά χάθηκε ο άνθρωπος,
η πίστη και η αγάπη θα μας κρατήσει όρθιους
είπε τελειώνοντας την κουβέντα.
" Ονειρεύτηκα
τον δάσκαλο που μας έλεγε :
Να γίνεστε
ωραίοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι
με όμορφη ψυχή όταν μεγαλώσετε,
χωρίς βιασύνη, βήμα βήμα και σταθερά.
Να έχετε
γεμάτη την καρδιά σας αγάπη κι καλοσύνη
και να δώστε σε όσους δε έχουν τίποτα
Να έχετε
φώς στην ψυχή σας για να μην σας τρομάζει
το σκοτάδι των κακών ανθρώπων
Να θυμάστε :
πως η ζωή είναι σκληρή κι άδικη ,
μα συνάμα και πολυ όμορφη ,
Φροντίστε
να την ζείτε όσο καλύτερα μπορείτε ,
γιατί μια φορά έχετε αυτή την ευκαιρία .
Να προσέχετε
τον χρόνο παιδιά μου, είναι αμείλικτος
δε κάνει εκπτώσεις κι εξαιρέσεις απλά χάνεται
χωρίς επιστροφή.
Δώστε αξία
στην διαχείριση του χρόνου σας
Να μάθετε
να ξοδεύετε τον χρόνο , κι όχι τους ανθρώπους.
Μην επιτρέπεται
σε κανέναν να σας κλέψει το χαμόγελο
και να σας στερήσει την χαρά.
Να ζυγίσετε
όλα όσα θα σας δώσει η Ζωή,
μα η ζυγαριά να γέρνει πάντα προς την ευτυχία.
Και να θυμάστε :
Πως εκεί έξω στόν κόσμος που θα βγείτε
έχει ριζώσει η κακιά, η θλίψη ,ο πόνος και η πείνα,
Εσείς όμως να έχετε την δύναμη να τα ξεριζώνεται
ολ' αυτά , και να φυτεύεται όμορφα πολύχρωμα
χαμόγελα παντού να μοσχοβολάει
η ανθρωπότητα Α Γ Α Π Η
" Ονειρεύτηκα
πως έγραφα έκθεση με θέμα οι ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑ
και η ΑΠΛΗΣΤΙΑ Τους ! ....
Μα με ξύπνησε η γλυκιά φωνή του Πατέρα μου,
ξυπνα ψυχή μου ξημέρωσε μιαν άλλη μέρα ,
έφτασε ο Ήλιος στο παράθυρο.
Και τότε κατάλαβα
πως κοιμήθηκα ΠΑΙΔΙ και ξυπνησα ΜΕΓΑΛΗ
σ'έναν ΚΟΣΜΟ που δε διάλεξα εγώ να Ζήσω
αλλά σε αυτόν που μου σερβίρουν όλοι εκείνοι που βγήκαν
από βούρκο και σαπίλα που τ' όνομά τους είναι ΨΕΜΑΤΑ
ΕΓΩ άλλο κόσμο είχα ονειρευτεί,
Τον ΑΛΗΘΙΝΟ εκείνο που ζει μόνο η ΑΓΑΠΗ
κι εκεί ήθελα να ζήσω στον δικό μου κόσμο .
Κοιμήθηκα σαν παιδί στον παράδεισο με τους αγγέλους
Και ξύπνησα μεγάλη στην κόλαση των ανθρωπίνων .
Είδα γύρω μου τέρατα
που με τα μαχαίρια τους έκοβαν Ζωές ανθρώπων και γελούσαν
Είδα ρουφιάνους κι χαφιέδες που " φιλούσαν "
τα χέρια τους κι έγλειφαν τα παπούτσια τους
Ρώτησα
ποιοί είναι αυτοί οι άνθρωποι που μοιάζουν με τέρατα ;
Μου είπαν :
Είναι οι αφεντάδες που κόβουν κεφάλια,
είναι αυτοί που μας σκοτώνουν με μικρές δώσεις
θανάτου κάθε μέρα επί αιώνες .
Δάκρυα ταράχτηκα και ήθελα να ξανά κοιμηθώ
μπας και γίνω ξανά παιδί που ονειρευόταν
έναν όμορφο αληθινό κόσμο με Ειρήνη αγάπη
χωρίς φτώχια και πολέμους.
Ένας κόσμο που η ανθρώπινη Ζωή έχει μεγαλύτερη
αξία από μια καρέκλα ή μια θυρίδα χρήματα.
Μα έκανα λάθος
κι με ανάγκασαν να ζω νεκρή ζωντανή
σε τουτο τον κόσμο που ακόμα κι ο ήλιος φοβάται να βγει . ...
Ονειρεύτηκα κι ονειρεύομαι ακόμα έναν κόσμο
που αξίζει να ζει ο κάθε άνθρωπος
Μαριαννα Κοκεδημα 21/6/2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου