Σ' αυτό το γλυκοφίλημα
ξυπνά η ανατολή
στου έρωτα το φίλημα
δικό μου το φιλί!
Στο όνειρο που ξύπνησε
εγώ ήμουν εκεί
ο έρωτας σε φίλησε
με ένα μου φιλί!
Ο άνεμος σε φίλησε
στα χείλη σου επάνω
και το κορμί σου σκίρτησε
τον Κόσμο όλο χάνω!
Κορμιά γυμνά παλεύουνε
θεριά που αγκομαχούνε
στον έρωτα γυρεύουνε
παράδεισους να βρούνε!
Μα καίνε μες στην κόλαση
καίνε τα κορμιά
φλέγονται σε απόλαυση
που όμοια καμμιά!
Καίγομαι και εγώ εκεί
μαζί σου σε μια σκέψη
και έρχεται σε εμέ αυτή
και εδώ γίνεται λέξη!
Λέξη του έρωτα για σε
της ηδονής φεγγάρι
μακρινό ουρανέ
κάνε μου την χάρη...
Άσε το φεγγάρι μου
για λίγο εδώ κοντά μου
κάντο αυτό για χάρη μου
να ζει στα όνειρα μου!
Και γύρισε ο άνεμος
με εσένα φιλημένος
έρωτας απάνεμος
γλυκά συναντημένος!
Γλυκά που σε συνάντησε
στο όνειρο το βράδι
σε φίλησε σου άφησε
του φεγγαριού το χάδι!
Του φεγγαριού ουράνιο
ένα δικό μου χάδι
αγάπης επουράνιο
οι λέξεις μου υφάδι!
Υφάδι αυτό του έρωτα
για σένα που κεντάς
βράδια αξημέρωτα
τον άνεμο φιλάς!
Τον άνεμο που έστειλα
εγώ να σε φιλήσει
λέξεις που κατέστειλα
σε ξεχασμένη Δύση!
Σε ξεχασμένη Δύση
λέξεις ξεχασμένες
από σπασμένη βρύση
παραπονεμένες...
ΤΑΚΗΣ ΚΤΕΝΑΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου