Κάθε επιλογή και κάθε συμπεριφορά οδηγούσαν στο ίδιο αποτέλεσμα. Κι αυτό το αποτέλεσμα ήταν το να παραμένει μονη σα να μην ήταν αρκετή για κανέναν από όσους έτυχε να περάσουν απ'τη ζωή της. Στα τέλη του Οκτώβρη βλέπει πως μένουν δυο μήνες μονάχα για να μαζέψει και να διορθώσει το χάος. Κι ας ήταν λάθος οι σκέψεις της. Κι ας χανόταν μέσα σε αυτές ψάχνοντας μια διέξοδο. Κι ας είχε χτίσει τη ζωή της ώστε να βγαίνουν όλα σε μονόδρομο δίχως μέρος για αναστροφή. Όποιος την πλησίαζε αρκετά ώστε να δει καλύτερα...δεν την άντεχε. Τόση εξωστρέφεια μαζεμένη σε άνθρωπο 1,60, τόσα γέλια οσα και δάκρυα, τόσο πείσμα όσο και οπισθοχώρηση που κανένας τους δεν άντεχε να ξε-καλουπωθεί για εκείνη. Άλλο ένα "τα σκάτωσα" κι άλλο ένα "δεν πειράζει". Κι ας τη νοιάζει. Κι ας μένουν δυο μήνες. Muse
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου