Ας μιλήσουμε λίγο για σεξ και έρωτα.

Ξέρεις τι; Ας μιλήσουμε λίγο για σεξ και έρωτα. Λίγο για εκείνες τις νύχτες που ξεκινάς με ένα φιλί και καταλήγεις να βγάζεις τα μάτια σου σε ένα κρεβάτι που θεωρούσες ξένο μα ήταν πάντοτε δικό σου. Βγάζεις τα παπούτσια σου και αράζεις σε έναν κόκκινο καναπέ ανοίγοντας την τηλεόραση. Άλλη μια χαλαρή Τρίτη βράδυ σκέφτεσαι, καθημερινή σιγά τι μπορεί να γίνει; Τότε μπαίνει εκείνη. «Εκείνη» Η κοπέλα σου, η γυναίκα σου, κάποιες φορές ο έρωτας σου κι άλλες το μίσος σου. Σου χαμογελάει γλυκά και έπειτα βγάζει τα ρούχα της. Δεν είναι πια εκείνο το κορίτσι που παραπατούσε μισομεθυσμένο στο γκαράζ προσπαθώντας να βρει το φως. Τότε χαζογελούσε προσπαθώντας να φανεί σημαντική σε έναν κόσμο ασήμαντο. Πλέον είναι αυτός ο κόσμος ο σημαντικός, ο δικός σου ο κόσμος. Χαζεύεις τις κινήσεις της στο χαμηλό φως της κιτρινωπής σου λάμπας καθώς αυτό αγκαλιάζει παιχνιδιάρικα κάθε καμπύλη της. Το λευκό της δέρμα σου θυμίζει ένα χιονισμένο βράδυ στο χωριό που κατέβασες μισό λίτρο τσίπουρο και για πρώτη φορά ένιωσες αυτή τη ζεστασιά στα μέσα σου. Για λίγο ανατριχιάζεις με τρόπο που ποτέ δε σου άρεσε. Συνειδητοποιείς ξαφνικά πως κάθε της κύτταρο είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεσαι και αυτή η σκέψη, σε υποχρεώνει να σηκωθείς από εκείνον τον διαλυμένο από τις νύχτες σας καναπέ και να ψάξεις μανιωδώς για ένα κομμάτι χαρτί και ένα στυλό. Καταλήγεις να σακατεύεις πλήκτρα με ψυχωτική συγκέντρωση περιγράφοντας όλους τους τρόπους που θα ήθελες να χωθείς στο σώμα της κατακτώντας πολλά παραπάνω από τα βογγητά της. Εκείνη, γέρνει το κεφάλι στο πλάι και σουφρώνει τα χείλη σαν κάποιο αδέσποτο γατί που ανακαλύπτει σιγά σιγά τη ζωή στους δρόμους και με ανασφάλεια που τρυπώνει σταδιακά στα σωθικά της, σου ψιθυρίζει λόγια άγχους και πίεσης εξωτερικεύοντας συναισθήματα ανησυχίας. Εσύ, κουνάς το κεφάλι σου αποδοκιμαστικά και τις απαντάς μονότονα πως θα έχει την προσοχή σου σε λίγο. Καθώς εκείνη γδύνεται με κοφτές και καθόλου αισθησιακές κινήσεις φανερά ενοχλημένη -που να ήξερε πως η ανάσα σου καθημερινά αποζητά τη δική της- η μικρή φωνή στο κεφάλι σου που συνήθως σου λέει να πιεις παραπάνω από όσο αντέχεις, σου ουρλιάζει σα ψυχασθενής πως ο χρόνος σου τελειώνει. Μα εσύ γελάς. Γελάς γιατί ξέρεις πως όταν τελειώσεις με την λεπτομερή περιγραφή των σκηνών που θα ακολουθήσουν οι λέξεις σου στον υπολογιστή θα γίνουν πράξη επάνω της. Αφού τα δάχτυλα σου πλέον έχουν τελειώσει το χορό πάνω στο γραπτό σου, ήρθε η στιγμή να μιλήσει κάτι άλλο. Τα χέρια σου γραπώνουν εκείνες τις καμπύλες που πρότερα θαύμαζες στα κρυφά και τη στιγμή που η γυναίκα σου γίνεται ένα με εκείνο το μεθυσμένο κορίτσι, μπήγεις τα νύχια σου στις πρώτες στρώσεις δέρματος και τις ψιθυρίζεις βρομόλογα που παλιότερα θα σε έκαναν να κοκκινίσεις από ντροπή. Είναι δική σου, δε χάνεις την ευκαιρία να της το θυμίσεις και αφού η γλώσσα σου χορεύει ανεξέλεγκτα με τις γραμμές του λαιμού της, θυμάσαι πως είναι μια απλή Τρίτη βράδυ. Εκείνη την Τρίτη, ήταν η Τετάρτη που σηκώθηκες με πονοκέφαλο και ντύθηκες βαριεστημένα για τη δουλειά. Το τσαλακωμένο σεντόνι του καναπέ που πλέον είχε γίνει το κρεβάτι σας, σκέπαζε ελάχιστα ένα σώμα που κοιμόταν μπρούμυτα. Κούμπωσες το πουκάμισο σου και κάθισες δίπλα της. Με τις άκρες των δαχτύλων σου χάιδεψες όλα εκείνα τα σημάδια που κοσμούσαν ένα σώμα που σου άνηκε εδώ και καιρό. Κοκκινωπά κομμάτια σου θύμισαν γιατί πονούσαν οι παλάμες σου και κάτι γρατσουνιές ζωγράφιζαν περήφανα εκείνο το λευκό δέρμα που λατρεύεις. Χαμογέλασες αμήχανα και ξερόβηξες. «Καλημέρα αγάπη μου, να προσέχεις στη δουλειά.» νιαούρισε χαμογελώντας, κρύβοντας λίγο το αναψοκοκκινισμένο της πρόσωπο στο μαξιλάρι.«Σε ξύπνησα. Κοιμήσου. Μείνε να κοιμηθείς.» βρυχήθηκες με τον πρωινό πονόλαιμο μετά από την παραζάλη της προηγούμενης νύχτας. Παραμερίζοντας μια τούφα που σου χαλούσε έναν προσεκτικά δημιουργημένο πίνακα, συνειδητοποιείς πως σε άλλαξε όσο την άλλαξες. Γι αυτό ίσως την αγαπούσες. Για εκείνες τις νύχτες που δεν ήσουν ο εαυτός σου, μα ένιωθες πιο εσύ από ποτέ. Και για εκείνα τα γαμημένα τα πρωινά που ξυπνώντας δίπλα της, ένιωθες ότι πέρα από το σώμα της σου άνηκε και η ψυχή της. Κι έτσι σου άνηκε ο κόσμος. MuseNevaeh