Μέσα απ' τις στάχτες μου
θα ξαναγεννηθώ
και τότε θα σε ρίξω!
Λευτεριά θα φωνάξω,
λευτεριά μωρέ ραγιά
όλα θα τα αλλάξω
δεν πάει άλλο πια...
Είναι βιαστής
θα φωνάξω δυνατά
και ο εμπρηστής
μας βάζει φωτιά!
Στα παιδιά μας
και όχι σε εμένα
στην καρδιά μας
τώρα όλα καμμένα!
Όλα καμμένα πια
παντού μόνο φωτιά
κι όλα παραδομένα
σε μια βαλτή πυρκαϊά!
Πόσο Θεέ μου πες...
πες μου πόσο ακόμα
βιαστές και εμπρηστές
θα συγχωρείς? Στο χώμα!
Στο χώμα βάλτους τώρα
δεν αντέχει άλλο η χώρα
σε κώμα έχει πέσει
ακόμα αντέχει μα θα πέσει!
Θα πέσει η Ελλάδα μας
θα πέσουμε και εμείς
έλα Αθηνά παλλάδα μας
έλα θεά να δεις...
Να δεις πως τα παιδιά σου
καίγονται και πεθαίνουν
να δεις τα υπάρχοντα σου
καμμένα καταγής!
Στην γη μας των ηρώων
όλα πια πεθαίνουν
και ανθρώπων μας αθώων
που βαριανασαίνουν!
Αυτοί βαριανασαίνουν
και άλλοι δεν χορταίνουν
την Πόρτα μας χτυπά
ο Θάνατος βαριά!
ΤΑΚΗΣ ΚΤΕΝΑΣ
Υ.Γ.: Κι ας μην γραφτεί πια ποίημα
μέχρι να λευτερωθούμε
της λευτεριάς το κύημα
να ανδρωθεί να δούμε!
ΚΑΛΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφή