Μασούσα σπόρους σιναπιού
πιστεύοντας,
θ' αποκτήσω το χρώμα και τη δύναμη του ήλιου.
Και γω δεν ήμουν έτοιμη
το χέρι να σου δώσω.
Πριν ακόμα γεννηθεί το φως,
στις άκρες των βλεφάρων μου
ήσουν μια λιτανεία .
Κι όταν στο βλέμμα κατασκήνωσες
έγινες η ακατάσχετη αιμορραγία των λέξεων .
Η δέηση εισακούστηκε.
Και η ερωτική σύρραξη συναισθημάτων,
που ακολούθησε, καθήλωσε γλυκά
τα τρεμάμενα ως τότε μέλη μας.
Άρχισα,
να καρατομώ τις ξεδιάντροπες καταιγίδες,
να σκοτώνω τη ραθυμία της μέρας
και να χαρίζω τις ανάσες μου
αφειδώς στον έρωτα.
Κοίτα...
Θρέφει ο ήλιος όνειρα
κι η νύχτα μας τα πνίγει.
Για να κρατήσει ζωντανό
του έρωτα τον οίστρο.
Και συ μπλεγμένος
σε χίλιες έχθρας θάλασσες,
αγάπη κανακεύεις.
Άνεμέ μου,
που χαϊδεύεις το παλλόμενο στήθος
και τα μπουκλάκια στα μαλλιά !
Άνεμέ μου,
που ειρωνικά χαμογελάς στους φόβους μου
και τους περιγελάς,
Γίνε
ο έναστρος χορός του σύμπαντος απόψε,
κι ας ξημερωθούμε σ' ένα
απ' της Χαλιμάς τα παραμύθια,
Αγγέλα Καραγκούνη 29/5/22
Συγχαρητήρια αγαπημένη μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή