Σε ποθώ
σαν μια σταγόνα νερού στην ξεραμένη Γη
επικίνδυνη αμαρτία εσυ, αμαρτωλός εγώ .
Ευχόμουν να βρέξει έρωτα
μπας και μαλακώσει η ψυχή
ευχόμουν
να ήσουν εσυ η αιτία της ευτυχίας
ξέρεις ;
όσο κι αν βρέξει, οι ψυχές μαράθηκαν
βαρύς ο χειμώνας χωρίς αγάπη κι έρωτα.
Σε ποθώ
σαν αμαρτία κι αμαρτωλός
μου λείπει η ανάσα της ζωής,
εκείνη που είναι σαν αντίδωρο σωτηρίας,
όταν η θηλιά σφίγγει το λαιμό σου,
κι κόβεται η τελευταία ελπίδα για Ζωή.
Σήμερα μου είπαν πως βρέχει....
περιμένω εκείνη τη σταγόνα της ενοχής
να ξεδιψά η ψυχή.
Μα στ ορκίζομαι
εκείνη την ώρα άκουσα τη ζωή να κλαίει στα στήθια σου,
ήταν η στιγμή της λύτρωσης απ την ενοχή....
Σε ευχαριστούμε Μαριάννα🙏❤️💯❤️🙏
ΑπάντησηΔιαγραφή