Απόλυτο μπλε
Απόλυτο λευκό
Ευτυχισμένη επιπλέω
Μαλλιά συγκρατημένα με θαλασσόξυλο
Στίχοι μπλεγμένοι σε πλοκάμια μεδουσών
Γοητεία
Γαλήνη τρικυμίζουσα
Χάνομαι στο φως
Επιτέλους
Το ρολόι του τοίχου
χτυπάει κύματα και δευτερόλεπτα
Στην κλος φούστα μου
κρύβεται ένας παιχνιδιάρης Σεπτέμβρης
Μου έχουν λείψει τα σταφύλια της οργής
και τα ντροπαλά φιλιά σου
Θα γίνω δένδρο σήμερα
Πρέπει να φτάσω κάπου ψηλά
Μην με ακολουθήσεις
Δεν ξέρω αν αντέχει ο ουρανός
δύο εξωμότες της γης
Τελικά έμαθα ότι είμαστε εγκλωβισμένοι
σε ένα γυάλινο κλουβί
Το ήξερες;
Αν ναι, γιατί δεν μου το είπες;
Ο κόσμος όλος πολύχρωμα φυλακισμένος
Εγώ το απόλυτο λευκό
Εσύ μια υποψία μπλε
Το πολύ σου το σπατάλησες σε ασαφείς πίνακες
Πώς θα πετάξουμε ελεύθεροι;
Το ρολόι του τοίχου χτυπάει μοναξιά
Ο Σεπτέμβρης έτρεξε να μου φέρει σταφύλια
Εσύ;
Μήπως θυμάσαι πού έκρυψες εκείνα τα φιλιά;
Δεν θα γίνω δένδρο
Στίχος θα γίνω στα χείλη σου
Φως τρικυμίζον
Και έρωτας εξωμότης
Μα μην με ακολουθήσεις
Δεν ξέρω αν αντέχεις τόση διάπυρη ποίηση....
...Φιλαρέτη Βυζαντίου...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου