Σαν τη κουκουβάγια
Μες τη νύκτα ζω
Σέρνοντας το πτώμα μου βασανισμένα.
Ανίερη νυχτιά,
Σιωπηλή μοιάζει η κραυγή μου
Ασήμαντη στου κόσμου την πληθώρα.
Ζει ο άνθρωπος τη νύχτα μόνος;
Ζει! Σαν νεκροφόρα...
Μες τη νύκτα ζω
Σέρνοντας το πτώμα μου βασανισμένα.
Ανίερη νυχτιά,
Σιωπηλή μοιάζει η κραυγή μου
Ασήμαντη στου κόσμου την πληθώρα.
Ζει ο άνθρωπος τη νύχτα μόνος;
Ζει! Σαν νεκροφόρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου