Κανείς δεν με φοβίζει
Ούτε ύαινες ή λύκοι
Ούτε τ' αγρίμια και τέρατα
Κανένα ζώο με κέρατα.
Νιώθω σαν σε μετερίζι
Να με ζεσταίνουν των φίλων τα χνώτα,
Αυτό που μ' εξοργίζει
Είναι οι Ιούδες, οι λίγοι
Δόλια παμπονηρα πνεύματα
Με κρυφά νεύματα
Με χτύπημα που τσακίζει
Όταν από έσω μου σπαρασούν τα νώτα.
Αυτό που με συντρίβει
Είναι το παράξενο
Και παρδαλό υφάδι
Μ' ένα στιλέτο στο μανίκι
Με αρωγό τη νύχτα, τη σκιά, το έρεβος.
Αυτό που με συνθλίβει
Είναι το παράπονο
Των "φίλων" σημάδι
Να υφαίνει το βράδυ
Στο κουκούλι ένα σκουλήκι
Νήμα μπαμπεσιας σε μείζονα μέγεθος.
Αυτό που με τσαντίζει
Δεν είναι οι κλέφτες
Οι πόρνες, οι αλήτες
Είναι οι κοπρίτες
Και κάποιοι μαυροκόρακες
Δαίμονες με γραβάτα που παίζουν τον άγιο
Αυτό που με βασανίζει
Είναι οι ψεύτες
Τσανακογλύφτες
Ψυχαγορητες
Γυμνοσαλαγκες κόλακες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου