Το έθνος να λυπάστε... Χαλίλ Γκιμπράν.

Το έθνος να λυπάστε αν φορεί ένδυμα που δεν το ύφανε.

Κρασί αν πίνει, αλλά όχι από το πατητήρι του.

Ψωμί αν τρώει αλλά όχι απ' τη σοδειά του.

Το έθνος να λυπάστε που δεν συμφιλιώνεται παρά μονάχα μες

τα ερείπιά του.

Το έθνος να λυπάστε που δεν υψώνει τη φωνή παρά μονάχα

στη πομπή της  κηδείας.

 Το έθνος να λυπάστε που ονομάζει το βίαιο άνθρωπο ήρωα,

και βλέπει το λαμπροφορεμένο κατακτητή γενναιόδωρο.

 Το έθνος να λυπάστε που περιφρονεί το πάθος στ' όνειρό του,

κι ωστόσο γίνεται σκλάβος του στον ξύπνιο του.  

Το έθνος να λυπάστε που δεν επαναστατεί παρά μονάχα σαν

βρεθεί ο λαιμός του ανάμεσα στο σπαθί και την πέτρα.

 Το έθνος να λυπάστε που δεν περηφανεύεται παρά μονάχα

σα βρίσκεται μέσα στ' αρχαία μνημεία του

Το έθνος να λυπάστε που έχει αλεπού για πολιτικό, απατεώνα

για φιλόσοφο, μπαλώματα και απομιμήσεις είναι η τέχνη του.

Το έθνος να λυπάστε που υποδέχεται τον καινούργιο κυβερνήτη

του με σαλπίσματα και τον αποχαιρετά με γιουχαΐσματα, για να

καλωσορίσει και πάλι κάποιον άλλο με σαλπίσματα. 

Το έθνος να λυπάστε που είναι γεμάτο πίστη κι άδειο από

θρησκεία. 

Το έθνος να λυπάστε που έχει σοφούς από χρόνια

βουβαμένους.