Έπεσε ένα φυλλαράκι
Κάτω από του φθινοπώρου κομη
Κούρνιασε ήπια στο χεράκι
Πρώτου ονείρου μου και πρώτης τόλμης.
Φωλιασε φρόνημα στη χουφτα
Τίναξε πέρα της αδράνειας άγχος
Έπαιξε όπως χορεύουν σούστα
Κι' έγινε λόγγος στων ονείρων δάσος.
Θέλησα τ' άσματος λαλιά
Χαρωπος να'βγαζα σκοπούς ομόφωνα
Δέντρα, της έγνοιες μου πουλιά
Έκρουαν στίχους, τ'οιστρου μου όργανα.
Ώρες τ' οράματος μου ζούσα
Γέμισα ρίγη μαγικής συγκίνησης
Φιλιά, χαϊδεματα της Μούσας
Έγιναν δάσος με δενδρύλλια ποιησης.
Φίλοι, απ' τη δροσιάς σας κόμη
Ήπια φιλίας σας κρύο νεράκι
Στης νερομάνας σας τη ρώμη
Μένω με σας υγιές δεντράκι.
Έπεσε ένα φυλλαράκι
Μέσα στα χείλη του αέρα κλέφτη
Φύσηξε βγήκε τραγουδάκι
Λευτέρης Σιωμος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου