Σαν παιδί μισούσα το κρυφτό!
Θυμάμαι δεν άντεχα να μένω κρυμμένη ούτε λίγο,
κι έτσι φωνάζοντας¨
" φτου ξελευθερία " φανερωνόμουν!
Τώρα ως μια γυναίκα ανώριμη,
πάλι το κρυφτό δεν το αντέχω!
Δεν έκτισα ποτέ οχυρά ,
για να λουφάξω μέχρι να κουραστεί ο εχθρός...
Βάζω την πανοπλία μου και τρέχω στη μάχη
νικώντας σε κατα μέτωπο επίθεση το φόβο
που σε κάνει να κρύβεσαι,
να ψεύδεσαι να υπομένεις
τον κάθε φόβο που σε αλλοτριώνει!
Ποιο παιχνίδι ήταν το αγαπημένο μου;
Κουκλίτσα δεν είχα...
Τις χάριζα ΟΛΕΣ στην αδελφή μου
που τις κτενιζε τις έντυνε τις τάιζε τις νανούριζε
και τις νλυχτες τις σκέπαζε να μην κρυώνουν!
Εγώ τις ξεσκεπαζα κρυφά
γιατί νευρίαζα που νόμιζε πως ένιωθαν
κρύο η πόνο!
ΑΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ
αλλά θα σας το πω
ΤΟΥΣ ΕΒΓΑΖΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ Ή ΚΑΠΟΙΟ ΠΟΔΙ
ΓΙΑ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙ!
ΠΟΤΑΜΙ ΤΡΕΧΑΝΕ ΤΑ ΔΑΚΡΥΑ
γιατί οι κούκλες υπέφεραν
κι εγώ γελούσα λέγοντας με πείσμα:
-ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΩΝΤΑΝΕΣ!
-ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ!
ΤΟΤΕ Η ΦΑΝΟΥΛΑ με πίστευε
κι έκλαιγε ακόμα πιο πολύ!
ΠΩΣ ΠΛΗΓΩΝΕΙΣ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ;
Μα όπως κι εναν ενηλικα!
ΣΚΟΤΩΝΕΙΣ ΤΙΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΤΟΥ!
"ΕΝΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑΡΙΚΟ ΑΤΑΚΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ
ΔΕΝ ΑΛΛΆΖΕΙ ΠΟΤΕ..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου