Κάθε φορά... Θώμη Μπαλτσαβιά.

Κάθε φορά που με κοιτάζεις το σύμπαν δονείται 

και αλλάζει ο στροβιλισμός της γης...

κάθε φορά γίνεσαι ένας μαγνήτης 

που δεν μπορώ να ξεφύγω 

από την έλξη του όπου κι αν πάω...

κάθε φορά που με αγγίζεις 

λιώνουν οι πάγοι του κόσμου 

κι αλλάζει ο καιρός..

αποτελείς κι αποτελείσαι από κάθε φυσικό φαινόμενο 

και με κατακλύζεις..
σε ξέρω και δε σε ξέρω συνάμα...

με ξέρεις και δε με ξέρεις...

είσαι ηφαίστειο και είμαι η λάβα σου...

είσαι ουρανός και είμαι ο ήλιος σου...

είσαι νύχτα μα είμαι το σκοτάδι σου...
είμαι το βιολί και είσαι το δοξάρι μου...

είμαι μουσική μα είσαι οι νότες μου..

είμαι πουλί και είσαι τα φτερά μου...

Κάθε φορά που σε κοιτάζω 

αλλάζουν ταξίδια οι θάλασσες 

και θέση τα βουνά...

κάθε φορά γίνομαι το δίχτυ 

κι εσύ το ψάρι που δεν έχει σωτηρία 

ό,τι κι αν κάνει σπαρταρώντας...

Κάθε φορά που σε αγγίζω 

έρχεται καλοκαίρι μες του χειμώνα τον οργασμό..

αποτελώ κι αποτελούμαι από θρησκείες του έρωτα 

και σε προσηλυτίζω...
είσαι και δεν είσαι ό,τι ξέρω..

είμαι και δεν είμαι ό,τι ξέρεις συνάμα...

είμαι ρίζα και είσαι το δέντρο μου..

είμαι καρδιά μα είσαι ο χτύπος της..

είμαι ανάσα και είσαι το οξυγόνο μου...
είσαι σελήνη και είμαι το φως σου..

είσαι κύμα μα είμαι το πέλαγος...

είσαι ζωή μα είμαι η μήτρα...
κάθε φορά...