Προσμονή... Αντώνης Σαμολαδάς.

Απέπεμψα κάθε αδυναμία της ψυχής μου
σκούπισα το σώμα μου από κάθε τι ρυπαρό,
μπήκα στην Κολυμβήθρα του Σιλωάμ,
μάσησα όλες μου τις ατέλειες να βγει καθαρό...

Έστησα καρτέρι εκεί που περνούν οι αιώνες
περίμενα χρόνια ατελείωτα να γεννηθείς,
έκανα θυσίες έδωσα υποσχέσεις να σε συναντήσω,
έντυσα με μοναξιά την ψυχή μου μέχρι να ρθείς...

Ήρθες σαν τη σιωπή, ένιωσα την αύρα σου,
μύρισα το άρωμα σου, γνώρισα την περπατησιά σου,
ανεξίτηλα σημάδια αναγνώρισης από παλιές μνήμες
και ύστερα το βλέμμα μου αντάμωσε την ομορφιά σου...

Οι ψυχές μας υποκλίθηκαν η μια στην άλλη
οι αισθήσεις στήσαν χορό για να αποδώσουν τιμή
δηλώνοντας υποταγή στο μεγαλείο της καρδιάς,
στην προσμονή που μας ένωνε εκείνη την στιγμή...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου