Αναπνέει μέσα μου μια μεγάλη λύπη.
Αυτή η λύπη έχει πάρει τα καλύτερα μου χαμόγελα.
Αυτή έχει κερδίσει άνισες μάχες με το φώς
και με έχει βυθίσει στο σκοτάδι.
Κατοικεί μέσα μου μια μεγάλη απογοήτευση.
Αυτή η απογοήτευση έχει κερδίσει
την πιο όμορφη θέση στην ζωή μου.
Έχει διώξει από δίπλα μου ότι αγαπούσα
και έχει θρονιααστεί στην ψυχή μου.
Ζει μέσα μου μια απέραντη μοναξιά.
Έχει το όνομα σου.
Την μορφή σου.
Τα χαρακτηριστικά σου.
Την ζεστασιά του φιλιού σου.
Την μυρωδιά της αγκαλιάς σου.
Θηλάζει μέσα μου μια μεγάλη απελπισία.
Νιώθω ότι μου ρουφάει το αίμα για να ζήσει.
Την αφήνω.
Αφήνομαι και παραδίνομαι.
Δεν με ενοχλεί που θέλει να ζήσει εκείνη.
Είναι που δεν θέλω να ζήσω εγώ παρέα της.
Όμως κουράστηκα να δίνω μάχες.
Κουράστηκα να χάνω.
Κουρνιάζει μέσα μου μια τεράστια θλίψη.
Και όσο νυχτώνει τόσο λυπάται εκείνη για μένα
και εγώ παυω να σκέφτομαι εσένα.
Είμαστε καταδικασμένες να ζούμε παρέα.
Και εσύ δεν έρχεσαι πιά.
Κανένας δρόμος δεν σε έφερε κοντά μου
και καμιά αυγή δεν σε συνάντησα μπροστά μου.
Και ας ξημερώνει κάθε μέρα μονάχα για σένα.
Εσύ δεν βλέπεις πότε ξημερώνει..
Εσύ κοιτάς μόνο πότε νυχτώνει.
Νύχτωσε πιά και είναι αργά..
Μην ξανάρθεις ποτέ για να φύγεις.
Δώσε μία γροθιά σε όλα όσα μας χωρίζουν
Ευχαριστώ πολύ για την φιλοξενία σας. Την αγάπη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή