Όλα τα απλωμένα λόγια σου
νερά στο μέσα της ψυχής
βροχή φωτιάς
συνομιλούν με τον ύπνο μου.
Εκ γενετής τυφλή εγώ
περπατάω στα κύματα
με κείνο το "μη μου άπτου"
του έρωτα
που στέκει εκεί μερονύχτα
στον απέναντι χρόνο
και λάμπει σ' όλες τις γωνιές
των πλήκτρων του σκότους μου.
Φιλί που δεν δόθηκε
αόρατη πραγματικότητα
που μυρίζει καταιγίδες
στο πιο βαθύ σημείο της σιωπής.
Μιλάω για αυτό που ποτέ
δεν έρχεται.
Για το ίδιο όνειρο πάντα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου