Γελιο ακουστηκε ξανα
Στης ερημιας την αγκαλια
Μεσα στο διαστημα βροντη
Κομπος η λυπη στην σιωπη!
Λυσομανα η αγκαλια
Να αλυσοδεσει την χαρα
Το γελιο αθανατο νερο
Λευκο σεντονι των αστεριων!
Αγναντι το μπαλκονι της ζωης
Μουρμουρα η αγαπη ενα πρωι
Δινει στον οριζοντα τροφη
Στο στομα αφηνει ενα φιλι!!
Κατω απο του ροδου την σκια
Αγκαλιες της αγαπης προσμετρα
Ανεξιχνιαστα στο φως
Καρτερα της μοιρας τον παλμο!!
Γονατιζει το βημα της καρδιας
Στην χρωματιστη, ψιλολιχνη κορμοστασια
Ολα τα χερια της ζωης
Υποκλινονται στου καμπου της την θαλπωρη!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου