Το Απάτριδο Φως... Στέλλα Βρακά.

Έλεγα πως θα 'ρθει το απάτριδο φως

να με σώσει

όταν η επιστολογραφία του έρωτα

φλυαρούσε

και χασομέραγα σε ανάποδες λέξεις.

Στεκόμουν εκεί στο άγνωστό μου

κι οι καταιγίδες με έλουζαν

τις φωνές που ζήταγα.

Ένα παράξενο πράγμα

με τριγύριζε το ποθητό ταξίδι

μ' έντυνε

μ' έγδυνε

με άφηνε ολόγυμνη στην άκρη

της ψυχής.

Μάζευα λόγια να του πω

τα 'χανα όλα.

Τα πήγαινε περίπατο το σκοτάδι

ασυλλάβιστα.

Αγανακτούσε το γαλάζιο

μα αυτό πώς να το δω

η επιστολογραφία του έρωτα

με είχε τυφλώσει.

Θρηνεί μονάχη της η συνάντηση.

Γι αυτό λέω πως θα 'ρθει το απάτριδο φως

να με σώσει.